Tego dnia w roku 1705 w hamburskim Teatrze Operowym odbyła się premiera pierwszej opery Jerzego Fryderyka Haendla Almira, z librettem zaczerpniętym z komedii Lope de Vegi, napisanym przez Fridricha Christiana Feustkinga. Nadzwyczajny sukces przedstawienia sprawił, że debiut młodego kompozytora był niezwykle udany, a jego nazwisko nie schodziło z afisza przez cały sezon zimowy.

Tego dnia w roku 1713 w Rzymie zmarł ARCANGELO CORELLI - włoski kompozytor, skrzypek doby baroku. Za życia był bardziej ceniony jako wykonawca niż kompozytor. Był typowym przedstawicielem włoskiej szkoły skrzypcowej odznaczającej się prostotą i szlachetnością brzmienia, naturalnością w traktowaniu instrumentów smyczkowych, unikaniem wirtuozowskich chwytów, ograniczając grę do 3 pozycji, przy jednoczesnej dbałości o brzmienie. Jego dość skromny dorobek kompozytorski obejmuje wyłącznie utwory na instrumenty smyczkowe: są to - z jednym wyjątkiem - dzieła cykliczne, należące bądź do typu wieloczęściowej sonaty da camera, bądź 4-częściowej sonaty da chiesa. Twórczość Corellego wywarła duży wpływ na europejską muzykę skrzypcową I połowy XVIII w. Zwłoki artysty zostały złożone w kościele św.Marii Bolejącej w Rzymie. Później wyryto płytę nagrobną i postawiono popiersie, które w 1810 r. przeniesiono na Kapitol. Co roku, w rocznicę śmierci Corelliego w Rzymie wykonywany jest uroczysty koncert na jego cześć.

Tego dnia w roku 1812 w Treatro San Moisé w Wenecji odbyła się premiera opery Gioachino Rossiniego *Szczęśliwe oszukanie* (L’inganno felice). Tytułowe role zaśpiewali: Teresa Bellom oraz Filippo Galli. Reakcja publiczności i prasy weneckiej była wprost entuzjastyczna. Opera utrzymała się na afiszu przez cały miesiąc, by wkrótce zagościć na scenach Florencji, Mediolanu, Triestu i innych miastach północnych Włoch. Dzieło w karierze Rossiniego zajmuje ważne miejsce, jest bowiem jego pierwszym naprawdę wielkim sukcesem artystycznym. Skomponowane do tekstu G.Toppy – zawodowego librecisty weneckiego, dzieło nosi nazwę farsy komicznej, lecz nie odpowiada to prawdzie, gdyż poza niektórymi komicznymi epizodami, zdradza typowe cechy dramatu ze szczęśliwym zakończeniem. Warszawska publiczność poznała operę w 1820 roku.

Tego dnia w roku 1830 urodził się w Dreźnie HANS GUIDO von BÖLOW - niemiecki dyrygent, pianista, kompozytor i pisarz muzyczny. Był jednym z najwybitniejszych dyrygentów XIX wieku. Wiele koncertował jako pianista i dyrygent, tworzył również własną muzykę. Działalność ta przyniosła mu uznanie nie tylko w Niemczech, ale i w Rosji. Największą sławę zyskał jako dyrygent opery dworskiej Ludwika II Bawarskiego w Monachium oraz kapelmistrz orkiestr w Hanowerze i Meiningen. Kierował z wielkim sukcesem pierwszymi wykonaniami oper wagnerowskich Tristan i Izolda oraz Śpiewacy norymberscy oraz dzieł P.Czajkowskiego. Pod koniec życia poświęcił się niemal wyłącznie karierze dyrygenckiej. Dzięki znakomitej pamięci i słuchowi potrafił prowadzić orkiestrę bez nut. Bülow miał trudny charakter: kłócił się ze śpiewakami, wymyślał muzykom lub wymagał, aby teksty swoich partii orkiestrowych znali na pamięć. Te kontrowersyjne formy współpracy przyczyniały mu wielu wrogów, jednak bronił go zawsze fakt, że orkiestry pod jego dyrekcją osiągały mistrzowski poziom, zachwycając precyzją wykonań i urokiem brzmienia. Dokonał także kilku innowacji w składzie orkiestry, wprowadzając m.in. do jej składu pięciostrunowy kontrabas oraz kotły z pedałem, co wkrótce upowszechniło się. Zmarł w Egipcie, gdzie pod koniec życia przeniósł się ze względu na sprzyjający klimat.

Tego dnia w roku 1875 Minister Kultury i Oświaty przyznał Antoniemu Dworzakowi stypendium w wysokości 400 guldenów z funduszu przeznaczonego dla artystów, gwoli dalszemu udoskonalaniu się w muzyce, z warunkiem, że najdalej po roku przesłane zostanie przez niego sprawozdanie, w jaki sposób wykorzystał to stypendium.

Tego dnia w roku 1931 w Przemyślu urodził się JAUSZ EKIERT - wybitny muzykolog i krytyk muzyczny, popularyzator muzyki, autor wielu książek o tematyce muzycznej, audycji radiowych i telewizyjnych. W 1954 roku ukończył studia w klasie fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Był także absolwentem muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim. Był recenzentem i jurorem międzynarodowych festiwali, m.in. w Amsterdamie i Rzymie oraz gospodarzem wielu wieczorów muzycznych podczas Muzycznego Festiwalu w Łańcucie. Odznaczony srebrnym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Zmarł w wieku 85 lat.

Tego dnia w roku 1943 podczas moskiewskiego *Koncertu nowej muzyki radzieckiej* Światosław Richter dokonał prawykonania VII Sonaty fortepianowej Sergiusza Prokofiewa. Logika i naturalność idąca w parze z fascynującą energią i temperamentem czyni z tej sonaty jedno z najwykwintniejszych dzieł kameralnych XX wieku. Utwór w krótkim czasie zrobił światową karierę, zainteresowali się nim najwybitniejsi pianiści. Obecnie dzieło jest chyba najczęściej wykonywaną kompozycją koncertową Prokofiewa, doczekawszy się wielkiej tradycji wykonawczej.

Tego dnia w roku 1948 w stołecznym Teatrze Polskim Witold Lutosławski zadebiutował jako kompozytor muzyki teatralnej, w sztuce Cornelle’a *Cyd*, w reżyserii E.Wiercińskiego. Mimo, że w obszernych recenzjach z tego spektaklu rola muzyki nie została nawet wspomniana, to nie ulega wątpliwości, że stworzony przez Lutosławskiego *klimat muzyczny* w znaczący sposób przyczynił się do sukcesu scenicznego tej pozycji repertuarowej, utrzymującej się na deskach teatru przez cały sezonu. Dla kompozytora był to początek twórczości dla teatru i radia, którą uprawiał z powodzeniem niemal przez całe artystyczne życie. Ogółem w swoim dorobku posiada 16 sztuk teatralnych i 8 radiowych.

Tego dnia w roku 1972 w wielkiej Sali Konserwatorium w Moskwie odbyło się triumfalne prawykonanie XV Symfonii Dymitra Szostakowicza, którym dyrygował Maksym Szostakowicz – syn kompozytora. Wkrótce dzieło błyskawicznie rozeszło się po całym świecie, wszędzie entuzjastycznie przyjmowane.

Tego dnia w roku 2014 polski pianista Rafał Blechacz został laureatem nagrody Gilmore Artist Award. Został wybrany spośród ponad 100 kandydatów. Nagroda jest przyznawana co cztery lata, jako jedno z najbardziej cenionych wyróżnień w świecie muzycznym. Wśród jej wcześniejszych laureatów znaleźli się artyści tej miary, co Kirill Gerstein (2010), Ingrid Fliter (2006), Piotr Anderszewski (2002), Leif Ove Andsnes (1998), Ralf Gothoni (1994) oraz David Owen Norris (1991). Nagroda ta posiada również wymiar pieniężny w kwocie 300 tysięcy dolarów (50 tys. w gotówce, pozostała część na rozwój kariery). Podczas uroczystej gali pianista wystąpił z recitalem, w którym zabrzmiały utwory Chopina, Mozarta, Beethovena oraz Debussy'ego.